حواس درستی ندارم
که کِی
چرا
و چگونه
شروع به نوشتن کرده ام
اما می نویسم
نمی دانم برای چه کسی
که بداند
روزها می گذرند
بی آنکه جرعه ی مِی را
تا ته سر کشیده باشم
تغییر نکرده ای بانو
هنوز هم در لفافه ی کلمات خودت را گم می کنی
خدانکرده
کس پی نبرد
درون اندوه تو را
روزی تمام می شوم
و آن دور نیست
لعنت به کلمات!