برکه ی بکر

حواس درستی ندارم

که کِی

چرا

و چگونه

شروع به نوشتن کرده ام

اما می نویسم

نمی دانم برای چه کسی

که بداند

روزها می گذرند

بی آنکه جرعه ی مِی را

تا ته سر کشیده باشم

تغییر نکرده ای بانو

هنوز هم در لفافه ی  کلمات خودت را گم می کنی

خدانکرده

کس پی نبرد

درون اندوه تو را

روزی تمام می شوم

و آن دور نیست

لعنت به کلمات!