حکم عقل که چه خوش قیافه است...

قیلی ویلی کلمه ای هستش که دیشب وقتی شنیدم یه بچه پولدار منِ کمتر :دی رو می خواد و خانواده اش نمی ذارن اومد تو دهنم چون تو یه کتابی تازگی خوندمش. همون کتابی که به جای درسام نشستم خوندمش! حالا اینابه کنار قیلی ویلی شد دلم با شنیدن این حرف، نه دیگی نه دیگ بری نه سوری نه ساتی هیـــــــــــــــــچ، خود شیفته می باشم! بعد خبر دیگه اینکه دیشب یه حس دیگه هم تجربه شد! حس اینکه به عنوان رقیب حواسشون به من و یکی دیگه بوده. بعد من موندم بیچاره ها باز هم نه دیگی نه دیگ بری نه سوری ساتی آدمو رقیب می دونستن! حالا من بخند و هی شکر خدا بگو و کی نگو ... اصن یه حالیا. بعد نشفه شب تو گوشی ام نوشتم که یادم نره! :( ضمن بیان بالا رفتن اعتماد به نفس از دو رخداد هیجان انگیز بالا) آدم تخیل می کنه می خنده بعد ذوق می کنه بعد آرزو می کنه که طرف آدمو دوست نداشته باشه. به همین سادگی عقل می شه حاکم. کاش هفت هیچ ببره.