مغزِ بادامیِ نَنه 5
من؟ یک سعیده...مغزِ بادامیِ نَنه 5
من؟ یک سعیده...درباره من
" اینجا حس هایم را هجی می کنم"
مغز فندقی بـــــــود! مغز بادامیِ ننه شد تا ... کمی حس این خانه مثبت باشد!
اینجا آب و آتیش به خودش دیده،
اینجا که میای آروم قدم بردار...لطفا!
اینجا را عاشقانه فرض نکن.لطفا.
هیچ چیز از هیچ جایی کپی نمی کنم...
اینجا با خیلیا حرف می زنم که روحشون هم خبر نداره!این یعنی مخاطب خاص یُخ
این وبلاگ نسخه ی دیگری در دیگر سرویسهای بلاگر ندارد.
اینجا نظری تایید نمی شه،ممنون اگه منو می خونید...
ادامه...
جدیدترین یادداشت‌ها
همهبایگانی
- دی 1402 1
- شهریور 1402 1
- آبان 1401 1
- شهریور 1401 2
- اردیبهشت 1401 1
- فروردین 1401 1
- آذر 1400 1
- تیر 1400 4
- اردیبهشت 1400 1
- بهمن 1399 1
- شهریور 1399 2
- مرداد 1399 3
- خرداد 1399 1
- دی 1398 1
- آذر 1398 2
- آبان 1398 1
- شهریور 1398 2
- مرداد 1398 4
- تیر 1398 1
- خرداد 1398 2
- اردیبهشت 1398 3
- فروردین 1398 1
- اسفند 1397 1
- بهمن 1397 4
- دی 1397 4
- خرداد 1397 1
- اردیبهشت 1397 3
- فروردین 1397 10
- اسفند 1396 1
- مهر 1396 1
- شهریور 1396 1
- مرداد 1396 1
- تیر 1396 10
- خرداد 1396 5
- اردیبهشت 1396 4
- فروردین 1396 8
- اسفند 1395 1
- بهمن 1395 6
- دی 1395 2
- آذر 1395 2
- مهر 1395 2
- تیر 1395 1
- خرداد 1395 13
- اردیبهشت 1395 3
- اسفند 1394 5
- بهمن 1394 7
- دی 1394 2
- آذر 1394 3
- آبان 1394 17
- شهریور 1394 1
- مرداد 1394 1
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 4
- اردیبهشت 1394 2
- فروردین 1394 5
- اسفند 1393 1
- بهمن 1393 3
- دی 1393 2
- آذر 1393 6
- آبان 1393 6
- مهر 1393 9
- شهریور 1393 7
- مرداد 1393 7
- تیر 1393 10
- خرداد 1393 7
- اردیبهشت 1393 14
- فروردین 1393 17
- اسفند 1392 9
- بهمن 1392 25
- دی 1392 28
- آذر 1392 36
- آبان 1392 39
- مهر 1392 46
- شهریور 1392 24
- مرداد 1392 62
- تیر 1392 83
- خرداد 1392 31
- اردیبهشت 1392 42
- فروردین 1392 51
- اسفند 1391 19
- بهمن 1391 65
- دی 1391 70
- آذر 1391 69
- آبان 1391 40
- مهر 1391 26
- شهریور 1391 55
- مرداد 1391 23
- تیر 1391 7
- آبان 1390 1
- مهر 1390 3
- مرداد 1390 1
شاید آغاز...
این روزها که نمی دونم از کی شروع شد!
یعنی می دونم آ
از پنج شنبه
9فروردین
که دوباره دیدمت،
که نمی دونم چرا این همه صبوری کردم روزهای بدِ گذشته رو، و دوباره برگشتنت رو هیچ نگفتم. و تعجب نکردم. و به سختی خودمو بهت رسوندم و دیدمت و حرف زدیم و دوباره به سختی خودمو رسوندم به جایی که باید می خوابیدم. باید بهت فکر می کردم. باید نگهت می داشتم...
تو هیچی نگفتی، یعنی فرصتی نبود برای گفتن. ولی لاغر شده بودی... خسته بودی، زیاد... عذرخواهیِ منم فایده نداشت برای اینکه دیر اومده بودم... و تو نمی تونستی پسرت رو بذاری یه گوشه تا بریم کافه جبرانِ دیراومدنم رو با یه نوشیدنی بکنم... نشستم یه گوشه ارتباط سریعت رو با پیرمردی که روی پل چوبی کنار دوچرخه اش بود رو ثبت می کردم و صبر...
اومدی نشستی و ... آروم شده بودی... آروم شدی.
نمی دونم چرا فکر می کنم آروم شدی، پر از شیطنت های خودتی، اما حس می کنم آروم شدی، ولی خودتی...
با همون خصوصیات قبلی ات...
و 12 فروردین، که بعد از نمی دونم چند ده دقیقه مقدمه چینی های مخصوص خودت، در لفافه گفتی که برگشتی،
که یک فرصتی برای من ( نگفتی من برای تو یک فرصتم :( ! )
و گفتی و گفتی... و شنیدم...