مغزِ بادامیِ نَنه 5
من؟ یک سعیده...مغزِ بادامیِ نَنه 5
من؟ یک سعیده...درباره من
" اینجا حس هایم را هجی می کنم"
مغز فندقی بـــــــود! مغز بادامیِ ننه شد تا ... کمی حس این خانه مثبت باشد!
اینجا آب و آتیش به خودش دیده،
اینجا که میای آروم قدم بردار...لطفا!
اینجا را عاشقانه فرض نکن.لطفا.
هیچ چیز از هیچ جایی کپی نمی کنم...
اینجا با خیلیا حرف می زنم که روحشون هم خبر نداره!این یعنی مخاطب خاص یُخ
این وبلاگ نسخه ی دیگری در دیگر سرویسهای بلاگر ندارد.
اینجا نظری تایید نمی شه،ممنون اگه منو می خونید...
ادامه...
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- دی 1402 1
- شهریور 1402 1
- آبان 1401 1
- شهریور 1401 2
- اردیبهشت 1401 1
- فروردین 1401 1
- آذر 1400 1
- تیر 1400 4
- اردیبهشت 1400 1
- بهمن 1399 1
- شهریور 1399 2
- مرداد 1399 3
- خرداد 1399 1
- دی 1398 1
- آذر 1398 2
- آبان 1398 1
- شهریور 1398 2
- مرداد 1398 4
- تیر 1398 1
- خرداد 1398 2
- اردیبهشت 1398 3
- فروردین 1398 1
- اسفند 1397 1
- بهمن 1397 4
- دی 1397 4
- خرداد 1397 1
- اردیبهشت 1397 3
- فروردین 1397 10
- اسفند 1396 1
- مهر 1396 1
- شهریور 1396 1
- مرداد 1396 1
- تیر 1396 10
- خرداد 1396 5
- اردیبهشت 1396 4
- فروردین 1396 8
- اسفند 1395 1
- بهمن 1395 6
- دی 1395 2
- آذر 1395 2
- مهر 1395 2
- تیر 1395 1
- خرداد 1395 13
- اردیبهشت 1395 3
- اسفند 1394 5
- بهمن 1394 7
- دی 1394 2
- آذر 1394 3
- آبان 1394 17
- شهریور 1394 1
- مرداد 1394 1
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 4
- اردیبهشت 1394 2
- فروردین 1394 5
- اسفند 1393 1
- بهمن 1393 3
- دی 1393 2
- آذر 1393 6
- آبان 1393 6
- مهر 1393 9
- شهریور 1393 7
- مرداد 1393 7
- تیر 1393 10
- خرداد 1393 7
- اردیبهشت 1393 14
- فروردین 1393 17
- اسفند 1392 9
- بهمن 1392 25
- دی 1392 28
- آذر 1392 36
- آبان 1392 39
- مهر 1392 46
- شهریور 1392 24
- مرداد 1392 62
- تیر 1392 83
- خرداد 1392 31
- اردیبهشت 1392 42
- فروردین 1392 51
- اسفند 1391 19
- بهمن 1391 65
- دی 1391 70
- آذر 1391 69
- آبان 1391 40
- مهر 1391 26
- شهریور 1391 55
- مرداد 1391 23
- تیر 1391 7
- آبان 1390 1
- مهر 1390 3
- مرداد 1390 1
راه دراز...
فقط یک هفته از اون اتفاق گذشته
یک هفته و چند ساعت
اما همه چیز تغییر کرد...
همه چیز بعد از آغوش تو
بعد از بوسه های طولانی تو تغییر کرد
دیگه اون آدم قبلی نمی شیم...
دیگه نمی تونم وایسم و طاقت نداشته ات رو تماشا کنم...
با این حرف که ممکنه هیچ وقت دیگه نشه بویبدمت.. بوسیدمت..
و حالا باید همیشه حواسم جمع باشه
حواسم باشه که تکرار نشه...
می ایستی نگاهم می کنی و همین کافیه...
و امید دارم که این روزا تموم می شن و این شب های کوتاه می رسن به شب های بلند آغوش تو...
چقدر خوشحالم که دارمت...
که هستی
که پناه من باشی
که کنارت باشم
که با هم بسازیم این راه پر پیچ و خم رو...
.
.
.
.
خوشبختی تمام لحظه های بعدش
مدیون آسمان روزی است که موهامو دادم دست باد...
.
.
.
حس می کنم اینقدر از اون روز اشباع شدم تو این لحظه که نمی دونم چی باید بنویسم...
شاید بهتره بگم از تمام لحظه های بعدش
که بیقرار داشتنت می شم
بیقرار بوسیدن و بوییدنت...
و لحطه هایی که فکر می کنم باید صبر کنم...
و چه قدر صبر سخته...
.
.